Venetië - Frankrijk

Na 10 dagen in Italië rondgehangen te hebben is het vandaag tijd om deze weer te verlaten. We hebben ons hier prima vermaakt, maar ook nu is het weer tijd om door te gaan naar de volgende bestemming. Het eten zal ik zelf gaan missen, net als het mooie weer wat we waarschijnlijk wel achter ons gaan laten binnen een aantal dagen. Dingen die we minder missen zijn de wegen en het feit dat Engels niet een algemene taal is. Met dit laatste kunnen we beide wel leven, het houdt het buitenland hierdoor ook echt nog buitenland.
Voor de zoveelste keer beginnen we weer met het standaard verhaal dat de tent weer opgeruimd moet worden. Hoe langer we weg zijn, hoe zwaarder onze tent het krijgt. Er zijn inmiddels al drie lusjes onderweg afgebroken waaraan haringen bevestigd moeten worden. Tot op heden hebben we geluk dat het niet de meest essentiële van de buitentent zijn. Ook is de tentzak half uitgescheurd waardoor de tent nog wel in de bijbehorende tas gaat, maar door de scheur hierin geen bescherming meer ondervind. Vandaag hebben we een extra probleem erbij, want een van de houders van de tentstokken breekt af. We verwachten hier nog wel mee verder te kunnen, maar veel van de tent blijft er zo niet echt over en is het met gekruiste vingers hopen dat het eind van de vakantie wordt gehaald zonder dat de tent instort.
Als we voor het laatst de supermarkt ingegaan zijn om een ontbijt en avondmaal te scoren is het toch echt tijd om te vertrekken. Eenmaal onderweg bevinden we ons weer in de donkere wolken en zien net als bij Rome een aantal spetters op de ramen verschijnen. De donkere wolken verdwijnen gelukkig des de verder we verdwijnen, maar onderweg krijgt Rik het bericht dat hij volgende week waarschijnlijk een begrafenis heeft. Hierdoor komt het schema van de laatste paar ritten zeer logisch in het geding, waardoor we waarschijnlijk de vakantie iets eerder af zullen breken. Niet meer dan logisch, want sommige dingen zijn nou eenmaal belangrijker dan vakantie.
Hoe verder we rijden, hoe meer pech we lijken te hebben. Als we bij de laatste tolweg moeten betalen, hebben we maar net aan genoeg geld. Op zich kan je hier spreken van geluk, maar het was voor ons toch iets te oncomfortabel. Voordat we Frankrijk inrijden besluiten we om eerst genoeg geld te pinnen zodat we dit soort grappen niet meer mee zullen maken. Frankrijk staat immers bekend om de hoeveelheid tolwegen en de prijs die daarvoor moet worden betaald.
Als we aankomen in Frankrijk bevinden we ons in de Cote d’Azur, een van de bekendste en mooiste provincies in dit land. We rijden door de bergen met aan de linkerhand van ons de blauwe zee die er schitterend bijligt. Het weer is opgeklaard en weer zoals we gewend zijn, namelijk strakblauw. Zo lijkt het uiteindelijk toch nog enigszins goed te komen vandaag, maar ook nu komen we wederom in de problemen. Als we bij de eerste camping aankomen blijkt deze vol te zitten. Dit blijkt helaas niet alleen voor deze camping te gelden, maar bij de komende 4 andere hebben we hetzelfde probleem. Na een aantal campings gebeld te hebben, vinden we er gelukkig eentje in de buurt waar nog wel plaats is. Aangezien het een uur of 8 is zijn we bereid om alles te accepteren, zo lang we ons tentje maar op kunnen zetten. Dit doen we echter in het donker pas, want de maag is leeg en de energie op. Daarnaast hebben we er meer op tegen om in het donker te eten dan het opzetten van de tent.