Athene poging 2

Vandaag gaan we weer proberen om de weg te vinden in Athene. Aangezien we nog niet alles bezocht hebben, gaan we een poging doen om dit vandaag af te ronden. Op het programma staat het vinden van het Olympisch dorp, de wisseling van de wacht en nog een aantal pilaren met daaraan het oude Olympische stadion geplakt.
We vertrekken vandaag weer rond een uurtje of 11, wederom op weg naar de Carrefour. Vandaag gaan we proberen om sneller boodschappen te doen dan gister, want dat heeft ons een uur gekost. Van deze tijd halen we uiteindelijk een kwartier ongeveer af, want het blijft gewoon een van de grootste toeristische attracties die de stad Athene te bieden heeft.
Na de boodschappen is het vinden van onze vaste parkeerplaats makkelijker dan gister. Hier komen we eigenlijk vrijwel in een keer, wat een hoop zinloos rondrijden scheelt. We pakken meteen de metro naar het Olympisch stadion, volgens ons een grote publiekstrekker. Eenmaal aangekomen blijkt het hele park vrijwel uitgestorven. We zijn met 10 anderen die uitgestapt zijn en de beveiligers en medewerkers de enige aanwezig op dit gigantische terrein. We staan hier wel van te kijken, want het park dat in 2004 het toneel was voor het belangrijkste sportevenement ter wereld ziet er schitterend uit. Vrijwel alles is van wit en verkeert in goede staat. We lopen hier een rondje en ondervinden dat er in het park toch nog wel gebruik wordt gemaakt van de gebouwen, al is het niet veel. In het fietsstadion wordt wat gefietst en in het zwembad zwemt een bejaarde met een aantal kinderen. Het is erg jammer dat we nergens naar binnen mogen om het van binnen te kijken, wat wij erg graag gewild hadden.
Als we ons naar de uitgang bevinden, zien we in de verte opeens een flinke wolk rook opdoemen. Er staat blijkbaar iets behoorlijk in de fik, want er komen een hoop helikopters overvliegen en horen veel sirenes langs scheuren. We hebben geen idee wat het is, maar horen van onze nieuwe buren achteraf dat het hun 2,5 uur in de stad heeft vastgehouden. We zijn blij dat het geen aanslag is, want dan hadden we terug kunnen lopen, wat betekent dat we nog steeds niet alles van Athene gezien zouden hebben voor vertrek. Hieraan proberen we nou juist te ontlopen.
Als we terug in het centrum zijn, lopen we over de drukke wegen naar de bekende militairen van Griekenland. Deze zijn gekleed in een rok en schoenen met pompoms hierop geplakt. Het ziet er enigszins apart uit, maar de militairen dragen dit tenue met trots. Het feit dat er veel mensen naast gaan staan voor een foto met deze militairen is ergens toch denigrerend naar hun baan. De wisseling van de militairen zit er voor ons helaas niet in. Dit gebeurt elk uur en we komen kwart over 4 hier aan. Om hier tot 5 uur te wachten vinden we zonde van de tijd, dus besluiten we om verder te gaan naar de twee overige toeristische attracties.
De zuilen van Olympus is de eerste die we aandoen. Hier staan een aantal pilaren die tot hoog in de lucht reiken. Deze pilaren zijn erg indrukwekkend om te zien, maar de overige exposities op dit gebied laten we links liggen. .We hebben inmiddels een vorm van tempelmoeheid te pakken, waardoor alles er hetzelfde uit begint te zien en onze interesse niet meer kan wekken.
Het oude Olympische stadion kan dit wel. In dit stadion werden de eerste spelen van Athene georganiseerd. Dit stadion was toen nog het enige stadion van het hele toernooi en bevat een grote tribune met zicht op een atletiekveld. Op de achtergrond zijn de 5 bekende ringen te zien die elk continent symboliseren. We zijn wel blij dat het niet zo heel groot is, want het begint immers al erg laat te worden. We willen nog opzoek in de haven of er een long term parking beschikbaar is.
Als we eenmaal in de haven zijn aangekomen, blijkt dit niet het geval. Er is echter wel genoeg parkeergelegenheid, maar dit is gigantisch duur. Hierop besluiten we door te rijden naar het vliegveld waar we een blik werpen op de prijzen daar. Voordat we op het vliegveld aangekomen zijn, hebben we 1,5 uur gereden, wat ongelofelijk lang is. Wederom hebben we gigantisch vaak de verkeerde weg gekozen, wat blijkbaar niet heel vreemd is, aangezien we er al meer mensen over hebben horen spreken.
Het vliegveld blijkt gelukkig een stukje goedkoper te zijn en gaan hier morgen de auto plaatsen. Het is inmiddels al behoorlijk aan het schemeren als we richting de camping rijden. Hier gaat het wederom fout. We belanden geregeld weer op de verkeerde wegen, omdat bijvoorbeeld na een kruising pas een bord staat dat we rechts af hadden moeten slaan. Uiteindelijk belanden we in een dorpje waar het dieptepunt van deze dag bereikt wordt. We zijn 20 minuten bezig met het keren van de auto. Dit heeft zo lang geduurd omdat de afslag van de snelweg weer niet goed stond aangegeven. Vervolgens was het in dit dorpje vrijwel niet mogelijk om ergens in te rijden. Op elke kruising die we tegenkomen, mogen we maar een kant op, waardoor de irritatiegrens behoorlijk overschreden wordt. Het is ergens een grote ontlading om te zien dat we niet de enige zijn die hier de fout ingaan.
Als we uiteindelijk het doolhof hebben verlaten, komen we in het donker aan bij de camping. Het heeft even geduurd, maar kunnen dan toch eindelijk gaan eten. Na meer dan 9 uur niets gegeten te hebben, kunnen we eindelijk aanvallen. Hier heeft mijn lichaam wel om lopen schreeuwen. Daarna is het eigenlijk vrijwel direct door naar bed, want na de afwas is het al een uurtje of 10 a 11. Ik heb verder een tweede poging gewaagd om de was te doen. Het ging weer net zo goed of slecht als vorige keer, maar er was tenminste licht en ik had deze keer niet zo heel veel, waardoor het allemaal wat sneller ging.
Eenmaal in bed beland, bedenk ik me dat we al een aardig tijdje onderweg zijn. Twee weken om precies te zijn. Het vakantiegevoel zit er inmiddels in en bevalt prima. Ik ben de laatste tijd paar dagen wel meer moe dan normaal. Dit kan enerzijds komen door de geringe voeding en aan de andere kant ook door het afgelopen drukke jaar waar nu even geen sprake van is. Verder heb ik voorlopig nog geen heimwee, dus we gaan morgen lekker verder naar de cycladen!