Pisa

Vandaag zijn we officieel een maand weg van huis en het begint nog niet te vervelen. Het is dat ik mijn school moet afronden volgend jaar, anders had ik wel getwijfeld om deze vakantie niet door te trekken naar een echte reis. Het leven buiten Nederland bevalt prima en hoe langer het duurt, hoe groter dit gevoel wordt. Nu we hier in Pisa zitten voelt het als dicht bij huis en we weten dat we op de terugweg zitten. Helaas raakt het geld na een tijdje ook op en valt er uiteraard ook genoeg leuks te beleven in Nederland. Voorlopig is het nog niet zo ver en zijn we waarschijnlijk nog wel twee weken weg.
We gaan vandaag naar Rimini toe, maar niet voordat we de toren van Pisa eerst hebben bezocht. Deze bevind zich op 10 minuten lopen van de camping af, wat een ideale ligging betekend. Zodra we de tent hebben ingepakt, wat vandaag helemaal in een recordtijd van 30 minuten is gegaan, lopen we naar de scheve toren. Wij blijken bij aankomst niet de enige te zijn met dit idee en het hele plein waarop deze toren zich bevind is bezaaid met toeristen die net als ons afgekomen zijn op deze bouwfout.
Na een rondje lopen op het plein en een traditionele leun foto, vertrekken we weer richting de auto. We hebben vandaag nog een rit van een aantal uur te rijden en moeten ook nog boodschappen doen. Vandaag kwam ik erachter dat het zaterdag was, dus morgen hoeven we ons niet druk te maken over veel geld uitgeven aan eten omdat de winkels gesloten zijn. De rit vervolgt zich daarna richting Rimini waar we vandaag door Toscane maar weer de snelwegen pakken. We zullen zo niet de allermooiste plekjes van deze provincie zien, maar dat viel gister ook enorm tegen. Vandaag hebben we alleen het voordeel dat we ook nog eens hard door kunnen rijden, maar daar tegenover staan weer de leuke tolhokjes waar je geld in blijft gooien. Het voordeel van het harde rijden wordt in de loop van de rit echter ongedaan gemaakt vanwege allemaal files, waardoor we uiteindelijk twee uur langer over onze reis doen dan gepland.
Eenmaal aangekomen bij camping Riccione, blijkt dat deze vol zit en dat we tegen een enorm hoge prijs hier eventueel wel kunnen overnachten. Hier voelen we niets voor en gaan opzoek naar een andere. We rijden naar camping Maximus, waar als we aankomen bij de voordeur een briefje met “completo” hangt. Als we vragen of dit daadwerkelijk wel zo is, blijkt dat er toch nog wel een plaatsje is. De tarieven zijn hier iets minder hoog, maar accepteren het maar, want we moeten toch ergens slapen en de rest zal net zo zijn.
Het enige verschil tussen deze en de beoogde camping is dat deze bijna volstaat met alleen maar Italianen. Wij krijgen een plaatsje waar we tussen de Hollanders zitten. Er zit hier een kamp van de reisorganisatie X-travel, dat eigenlijk na een paar blikken voor de grap is omgedoopt tot kamp kansloos. Tegenover hebben we wel leuke buren waarmee we ons kunnen vermaken. Het is echter niet vreemd om te horen dat deze toevallig vannacht weer vertrekken, waardoor onze enige leeftijdsgenoten welke verstaanbaar zijn vertrekken. We krijgen van hun wel allemaal nuttige informatie toegespeeld, zo als de locatie van een biermachine en de beste club hier in de omgeving waar ook wat oudere jongeren samenkomen. Dit zijn dan wel Duitsers, maar daar moeten we dan maar mee leren leven. Voor vanavond houden we het op vroeg naar bed gaan, want ik voel me verre van fit om uit te gaan.