Terug op het vaste land

Vandaag aangekomen in Pireus, wat betekend dat we weer op het vaste land zijn. We missen eigenlijk allemaal direct het eiland zodra we van de boot afstappen, maar weten dat er niets anders op zit dan het voorlopig achter ons te laten. Om dit verdriet te stillen, besluiten we om met z’n allen gezamenlijk te ontbijten in het restaurantje waar Rik en ik ons laatste avondmaal voor de eilanden hebben genuttigd.
Eenmaal aangekomen hier komt er niet veel terecht van ontbijten. Iedereen is helemaal in elkaar gestort van de drank en een nacht doorhalen en er gaat amper wat naar binnen. Een kopje thee moet voldoende zijn om in ieder geval weer wat gezond vocht naar binnen te brengen, maar iets vasts gaat er voorlopig nog niet in. Het ontbijt duurt door de vermoeidheid onverklaarbaar lang en na iets van twee uur vertrekken we pas uit het restaurantje op weg naar het station. Wij zullen met Laura naar het vliegveld vertrekken en de rest van de groep gaat naar het treinstation. We nemen afscheid van elkaar in de metro en beloven contact op te nemen met elkaar. Zoals elke reiziger weet zal dit niet heel vaak voorkomen, maar je kan altijd een poging wagen.
Eenmaal aangekomen op het vliegveld, besluiten we om naast de auto in de volle zon eerst even uit te rusten. Voor mij en Laura maakt het niet erg uit, maar Rik moet nog zo’n 270 kilometer rijden. Als we eenmaal zo ver zijn dat we liggen is de vermoeidheid weg. Dit neemt verder niet weg dat we 2 uur lang prima in de zon hebben gelegen en hebben bedacht hoe apart dit wel niet is.
Als we daadwerkelijk vertrekken, gaan we eerst richting het kanaal van Korinthe, die op de weg naar Patras ligt. Dit kanaal is een geul tussen het zuidelijkste puntje van Griekenland en de rest van het vaste land. Met deze verbinding kunnen boten op weg naar Athene een hoop tijd besparen door middel van deze geul te kiezen als vaarroute. Als we er een zicht op krijgen zien we dat deze geul ook niet meer dan dat is. Schepen passen er nauwelijks door en moeten oppassen niet de rotsen te raken die stijl het water in lopen.
Als we na een korte stop doorrijden richting Patras, vallen Laura en ik al snel in slaap. Ik vraag me af hoe Rik het volhoudt om zo lang door te rijden zonder echt moe te worden, want ik zou het zelf niet trekken. Misschien is het autorijden dermate inspannend wat hem scherp houdt of het is van nature, maar na 2 uur non stop rijden zou ik toch wel even een pauze inlassen. Het is wel fijn dat hij dit niet nodig heeft, want des de sneller kom je aan op plaats van bestemming. Zodra Rik mij echter nodig heeft zorgt hij ervoor (op ietwat onvriendelijke wijze) dat ik wakker wordt en mijn taak als kaartlezer weer op me moet nemen.
Nadat we eindelijk zijn aangekomen zet ik vandaag de tent in mijn eentje op terwijl Rik en Laura eten gaan halen. Ik had behoefte aan mijn eigen muziek en we hadden verder nog geen avondmaal, dus dit kwam prima uit. Zodra hun terugkomen staat alles en gaan we voor het eerst deze vakantie barbecuen. Tijdens deze barbecue komt André Hazes ter sprake en alles wat met Amsterdam te maken heeft en na het opzetten van deze muziek komt het eerste kleine beetje soort heimwee deze vakantie opzetten. Het is niet de standaard heimwee naar huis, maar meer het samenzijn met landgenoten. In deze uithoek van Europa zitten toch dermate weinig Nederlanders dat je ze zelfs een beetje begint te missen. Zodra je op vakantie bent in Duitsland of in Frankrijk is dit wel anders, maar in Griekenland ontstaat er een soort eenzaamheid. Helemaal als contact met andere mensen maken een probleem is door de taalbarrière.
Als de avond valt besluiten we naar een beachbar te gaan bij het strand en spenderen we hier als het goed is onze laatste avond in Griekenland. Als we hier zitten valt het gesprek vanwege de grote vermoeidheid vrij snel stil en wordt het tijd om naar bed te gaan. Voor morgen heb ik in ieder geval afgesproken om weer een keer te gaan hardlopen, ditmaal met Laura. Een beetje sport kan geen kwaad, helemaal niet na een week elke avond in een restaurant gezeten te hebben, aangevuld met drankavonden.
Voordat ik echter in slaap val, kan ik eindelijk na drie weken mijn haar wassen. Ik heb vandaag shampoo gekocht en heb de hele dag uitgekeken om deze een keer te gebruiken. Ik krijg waar voor mijn geld, want na een goede douche slaap ik eindelijk zonder een bos touw op mijn hoofd in mijn bedje. Ik zou bijna zeggen dat dit ideaal is, maar helaas is vandaag mijn matje lek gegaan en slaap ik dus half op de grond. Dit mag de pret niet drukken en in slaap vallen gebeurt dan ook behoorlijk snel.