S.P.Q.R.

Vandaag gaan we dan eindelijk Rome in. Voor het eerst sinds tijden is het me gelukt om later dan 9 uur wakker te worden vanwege de aangename temperatuur die hier aanwezig is. Als het aan mij lag had ik nog langer doorgeslapen maar ik ben hier voor Rome gekomen, in Zwitserland hebben we nog alle tijd om te slapen.
Als we daadwerkelijk op stap naar Rome gaan, moet er eerst nog gepind, getankt en ontbeten worden.
Bij het eerste gaat het voor mij al fout. Mijn pasje wordt ingeslikt en het apparaat loopt vast, waardoor er zo snel mogelijk naar Rome gaan niet meer lukt. Na een half uur “no functiona” en “mi scuzi” geroepen te hebben, krijg ik eindelijk mijn pasje terug. Bij de volgende bank heeft mijn pasje gelukkig geen problemen en kunnen we eindelijk verder. Rik heeft in de tussentijd al ontbijt gescoord en de tank weer volgegooid, wat weer wat tijd scheelt en rond een uurtje of twee komen we dan uiteindelijk aan in Rome.
Deze stad is vanaf het begin naar mijn idee overwelvend met haar mooie gebouwen en vele kunstwerken. De bruggen zijn versierd met standbeelden en zelfs de lantaarnpalen zijn schitterend gedecoreerd. Wij gaan vandaag als eerste naar het Vaticaan, waar de grootste kerkelijke macht ter wereld te vinden is, gecombineerd met een enorme pracht en praal. Het is in ons voordeel dat we naast het Vaticaan kunnen parkeren, omdat we er niets voor voelen om de hele dag in een lange broek rond te lopen. Deze is verplicht in het Vaticaan als je naar binnen wilt, maar zodra we in de rij staan beginnen we bijna te twijfelen. Het is enorm heet op het plein en we zien overal borden staan dat een iets kortere broek ook geen probleem was geweest. Zodra we door de metaaldetector gelopen zijn, komen we een stroom tegen van mensen die niet naar binnen mochten. Ergens is dit wel vervelend voor hun, maar aan de andere kant is het bij iedereen bekend dat je niet ongepast een kerk in mag lopen.
Eenmaal in de Sint Pieter aangekomen, treffen we helaas niet de paus aan, maar een hoop andere toeristen die net als ons de ogen uitkijken in dit mooie gebouw. Er is hier een gigantische hoeveelheid aan goud, zilver en marmer te vinden, waardoor dit zeker het duurste gebouw moet zijn waar ik me ooit heb in bevonden. Ergens is het misschien wel iets te veel van het goede en lijkt het allemaal meer om geld dan om geloof te gaan. Voor mij als niet Christelijke maakt het niet zoveel uit, maar ik kan me indenken dat Katholieken hier niet heel erg blij mee kunnen zijn. Aan de andere kant, ze nemen tenminste de moeite om een mooi gebouw te maken, dat is tegenwoordig vrijwel nergens meer het geval. Een ander leuk feitje is dat als je de schatkamer van het Vaticaan wilt bezichtigen, je eerst een entreekaartje moet kopen om hierin te komen. In feite spek je de schatkamer die je binnengaat. Het is net als geld in het pakhuis van Dagobert Duck gooien om er vervolgens te kijken hoe het erbij ligt.
Na lang rondgelopen te hebben in deze kerk gaan we opstap naar de volgende attractie, namelijk het Pantheon. Dit gebouw staat inmiddels ook al zo’n 2000 jaar en is een van de meest beroemde attracties in Rome. In deze kapel ligt de laatste koning van Italië (volgens een gids), maar is om een andere reden gebouwd. Wat deze is ben ik echter vergeten, dit zal ik later nog een keer opzoeken op internet. Voor nu is het voornamelijk een schitterend gebouw waar je ooit een keer moet zijn geweest.
De overige bezienswaardigheden waarom Rome bekend staat laten we zitten voor vandaag en zullen we morgen bezoeken. Voor alsnog is Rome wat mij betreft een hoogtepunt van deze vakantie vanwege de bouwstijl en de hoeveelheid attracties die deze stad te bieden heeft. Hiervan hebben we amper nog wat gezien, maar als we Rome uitrijden krijg ik eigenlijk al heimwee om terug te keren naar deze wereldstad.
Echt klagen mogen we niet, want de camping zit ook op een schitterende plaats. Om hier te komen vanuit Rome is echter alleen wat geduld vereist. We komen in de file terecht, waardoor de rit een half uurtje langer duurt dan de tijd op de routeplanner. Aangezien het al bijna 8 uur is, begint de tijd te dringen om niet weer zoals in Athene in het donker eten klaar te moeten maken. Ditmaal redden we het net aan, maar ontstaat er weer een ander probleem. Vanochtend is Rik namelijk de eieren vergeten en tijdens het koken kom ik erachter dat er nauwelijks genoeg aan rijst is voor een persoon. Een half uur aan bereiden van het eten is binnen 3 happen op en we halen wederom een pizza. Ditmaal blijft het bij 1 die we door tweeën hakken. Deels om onze lege maag toch nog enigszins te vullen en deels om de kosten niet weer omhoog te gooien waar we vandaag toch juist echt vanaf wilden zien.
Zodra het eten eindelijk allemaal op is, is de zon allang onder. Dit neemt echter niet weg dat het nog prima weer is om een duik te nemen in het meertje naast de camping. Om er niet na 10 minuten alweer uit te gaan nemen we onze Wilson mee om in combinatie met de twee doeltjes in het water een variant te spelen van waterpolo. Hiermee spelen we een potje tot de elf, maar echt hard gaat het niet. In de 90 minuten dat we bezig zijn geweest, was het voornamelijk de bal halen als deze weer eens achter of naast het doel is beland. Normaal moet dit niet zo’n probleem geven, maar de stenen waarover we moeten lopen zorgt voor enorme vertragingen. Uiteindelijk weet ik te winnen met 11-7 terwijl ik met 5-1 achterstond. Er kan met recht gesproken worden over het wonder van het Bracciano meer.
Eenmaal klaar met deze sport merken we op dat de maan alweer is verdwenen, terwijl de nacht nog moet beginnen. De sterren zijn hier wederom zeer goed te zien, net als de melkweg. Het feit dat dit ons opvalt verklaart de slechte luchtcondities waarin we thuis wonen. Het zal dus wel enorm wennen worden zodra we weer in de randstad zijn aangekomen.