????????

De laatste paar dagen zijn in hoog tempo voorbij gegaan en op het moment van schrijven ben ik nog dronken van gisteravond. Ik zal hieronder verder een poging wagen om te beschrijven wat we allemaal hebben meegemaakt. Naar mijn idee is dat meer dan in de afgelopen twee weken op Servië na, wat meteen mijn bron van liefde voor het reizen weergeeft. Je ontmoet zoveel meer mensen en doet dingen die je met de auto niet zou doen.
We beginnen bij het vertrek uit Pireus. In de haven ligt onze boot klaar, maar we zijn zo’n 2 uur te vroeg. Om de tijd een beetje te doden gaan we naar een terras op de pier om daar voor vertrek een maaltijd naar binnen te werken. In de tijd dat we hier zitten worden we door een stuk of 5 Pakistanen constant bestookt illegale cd’s, nep horloges en zonnebrillen, wat een smet is op het goede eten hier.
Na het diner gaan we de boot binnen. Als we kijken waar onze stoelen zich bevinden, schrikken we een beetje. We blijken helemaal geen stoelen te hebben, en moeten ons 12 uur lang vermaken op een stoffen stoel waar je na 10 minuten al last van je onderstel krijgt. Deze stoelen zijn gesitueerd in een restaurant met een burgerking uiterlijk. We moeten ons dus 12 uur vermaken in een fastfood restaurant. Als er iets tegen mijn principes is, dan is het een dergelijk restaurant, maar voor 27,- euro voor 12 uur op de boot is het de moeite waard. Het valt ons op dat alleen wij het apart vinden om zo 12 uur vol te maken. Na een paar uur varen merken we tijdens een rondje over de boot dat er geen vaste plaatsen zijn, dus verlaten we de snackbar om de rest van de nacht van de ene naar de andere plaats te lopen om zo nu en dan een poging te wagen om te slapen.
Na een lange tocht bereiken we de haven van Santorini om kwart over 7. We hebben op de boot zo goed als geen oog dichtgedaan, maar zijn nog redelijk fit. Eenmaal de camping bereikt, hebben we een half uur om alles op te zetten. We gaan namelijk op excursie om alles in 1 dag te zien. We hebben al een boot naar Ios voor morgen geboekt, dus de tijd is schaars.
We halen het uiteindelijk net niet, maar weten een andere excursie te boeken die 12 uur duurt. We verwachten onderweg dus enorm snel in slaap te vallen. Niets blijkt minder waar en vermaken ons prima. We bezoeken eerst een vulkaan in het midden van ons eiland en zwemmen na deze trip naar de zwavelbevattende hotsprings. Onderweg raken we aan de praat met een gepensioneerd Canadees koppel waarmee we veel lol maken. Op een of andere manier maakt die leeftijdsgrens op vakanties nooit echt uit vanwege de gezamenlijke interesse in een bepaald iets.
Tegen de avond scheiden onze excursiewegen en verlaten we de boot. Wij gaan ergens de zonsondergang bekijken en hun zien daar vanaf. Met ons gaan een heleboel andere mensen mee. Als we Ia, het stadje van de zonsondergang, binnenlopen via een enorme trap raken we in gesprek met Espen en Seria. Dit is een Noors stelletje van onze leeftijd die net als ons in hoog tempo de trap oploopt om de ezels te ontwijken. Het klikt zo goed dat we besluiten om met z’n 4en uit eten te gaan voor de zonsondergang. Als de zon daadwerkelijk bijna onder is, gaan we naar een plaats met uitzicht op de zon en witte huisjes. Met ons hebben heel veel andere mensen hetzelfde idee. De sfeer heeft wat weg van oud en nieuw en zodra de zon verdwijnt horen we een aantal mensen klappen. Dit moet daadwerkelijk het dieptepunt van toerisme zijn, ondanks de zonsondergang niet heel verkeerd was.
Hiermee komt onze excursie ten einde en worden we teruggereden naar de camping. We stellen voor om met onze nieuwe vrienden uit Noorwegen naar het strand te gaan om wat te drinken. Dit resulteert in een waar drankfestijn. We hebben ons helemaal klemgezopen in een strandtent die echt geweldig was. Heel veel van de avond kan ik me niet herinneren, behalve dat ik de hele avond met Seria op de dansvloer heb gestaan en dat de long islands weer veel te sterk en lekker waren. Rond een uur of 6 zijn we uiteindelijk in onze tent gerold. We weten alleen niet meer hoe. Het leuke is dat we er om 9 uur weer uit moeten voor de boot naar Ios. Wederom een nacht zonder veel slaap.
We worden uiteindelijk om 10 uur met geluk wakker. We moeten ons wederom haasten, waar we eigenlijk al bijna aan gewend zijn. Het is jammer om Santorini te verlaten, omdat ons Noors gezelschap zich hier nog bevind, maar die willen opzich ook wel naar Ios, dus voegen hun zich misschien later samen met ons.
De boot halen we makkelijk en na een half uur varen bereiken we Ios, het feesteiland van de Cycladen. Na een korte wandeling bereiken we de camping waarop ik dit rapport schrijf met een enorm zwaar hoofd, de alcohol nog steeds in mijn bloed en feestmuziek op de achtergrond. Het eerste wat we op dit festivalterrein gaan doen is uitslapen, want na de vorige lange dagen is dit zeer welkom.